Dinsdag 25 augustus 2020
Vandaag vertrek naar het Gardameer! Gisteren al het een en ander in de auto gezet. Nu de tent nog. Door de regen is de onderkant erg vies, eigenlijk heb ik niet echt iets bij me om schoon te maken. Ik vouw hem 1x op, zodat een kant goed kan drogen. De andere kant komt er niet meer van en het is toch ook nog een gedoe om de tent weer in de bijbehorende tas te krijgen. Maar ook dit lukt me uiteindelijk. En alles past ook weer in de auto, ook weer fijn. Rond half elf neem ik hartelijk afscheid van Clara, oma. Ze hoopt me volgend jaar weer in goede gezondheid te zien. Ik krijg nog een bemoedigend klopje: je bent een sterke vrouw, zegt ze erbij. Een beetje geemotioneerd rijd ik van de camping. Wat heb ik me hier toch veilig en welkom gevoeld. Voor mij een plaats om altijd even terug te komen.
Genoeg bergweggetjes gezien, dus ik rijd via de Brennero snelweg richting het Gardameer. Niet helemaal de snelweg uit, bij Trento wil ik binnendoor rijden, zoals we ooit de eerste keer reden naar het Gardameer met caravan. We stijgen snel en ik weet nog dat ik toen verschrikkelijk in de zenuwen zat met 3 kinderen achterin. Andy vond het reuze komisch, maar ik was zo blij dat we toen uiteindelijk zonder kleerscheuren met de caravan in Peschiera aankwamen. Na overigens die dag meerdere campings te hebben aangedaan, maar er nergens plaats was. Wisten wij veel dat het zo druk was aan het Gardameer.
Onderweg stoppen we even om Izzy even los te laten. Ik loop zo in gedachten dat ik een mevrouw blijkbaar erg verhinder om in het wild op haar gemakje te plassen. Excusi! Het is niet te warm gelukkig en ik eet mijn broodje op.
Ook nu blijft het eerste aanblik van het Gardameer wanneer je bij Arco aan komt rijden, adembenemend. Ik rijd richting Limone waar ik een camping heb gereserveerd. Ik moet eerst door Limone, waar het hartstikke druk is. Je rijdt door tunnels met af en toe een boog waardoor je het meer kunt zien. Mooi stuk om te rijden. Als ik bij de camping aankom, zie ik mijn plaats al gereserveerd staan. Het is een terrassencamping met altijd te kleine plaatsjes voor tent en auto en altijd laveren om er te komen en te vertrekken. Ik word al zenuwachtig bij die gedachte om dat iedere keer te moeten doen. Ik besluit door te rijden en de camping via mail te annuleren.
Verderop stop ik op een parkeerplaats waar ik wat foto’s maak. Ik stap over de reling; een Nederlander vraagt aan me of ik niet te dicht bij de afgrond wil staan, tenzij ik zelfmoordneigingen heb? Nee hoor, meneer, wat lief dat u zo bezorgd om me bent en ik sta terug op de parkeerplaats.
Het is me eigenlijk te druk aan het Gardameer; ik denk dat ik een camping zoek aan het Idromeer. Nog nooit bij dit meer geweest en het is betrekkelijk dichtbij het Gardameer. Ja hoor, het lukt me telefonisch een camping te reserveren en ik rijd door de bergen via allerlei kronkelweggetjes om er te komen. Oh, ik heb zo’n pesthekel aan al die motoren die de hoek om komen scheuren en iedere keer zowat op mijn motorkap belanden!
Ik passeer een dam met daarachter een stuwmeer en het lijkt of er de dam erg nat is. Hopelijk alleen in mijn verbeelding dat die dam breekt. Alhoewel….. er zijn wel werklui bezig. Het stuwmeer staat niet helemaal vol, dat troost me iets.
Rond 4 uur kom ik aan en wat is dit meer ook mooi! De receptie is zo pittoresk met een oude motor ervoor. Ik vind het nu al leuk. Helaas geen plaatsje aan het meer vrij, dus ik sta 2e rij. De tent staat eigenlijk zo; ik word er al handig in. Aangezien ik niet weet hoe lang ik blijf, haal ik alleen het hoognodige uit de auto. Tijd om de camping te verkennen! Voor mij helemaal nieuw, dus altijd even kijken waar wat is. De douches en toiletten zijn wel een stukje lopen. Overburen zijn aardige Nederlanders; waterkraan aan het einde van het pad. Ik loop met Izzy langs het water; zo fijn dat zij hier kan zwemmen! Alhoewel het water erg koud schijnt te zijn. Geen zin om te koken, dus ik stap samen met Izzy het restaurant binnen. Ik eet een pizza montagna en een glas rode wijn. Was lekker, maar niet zo lekker als in Vilpiano. Ik drink nog een cappuccino bij de tent en laat Izzy nog even uit buiten de camping. Dan om half elf is het bedtijd. Morgen nieuwe dag, nieuwe kansen.
