Italie dinsdag 18 augustus 2020
Hirzenach (de) – Vilpiano (it)
Km 61204
Pension Rohrig was een fijn pension met waterkoker in de keuken voor mijn cappuccino ’s ochtends. Prima bed ook en lekker geslapen. En dat terwijl de intercities van het traject 'Koblenz – geen idee waarheen' met grote regelmaat langs mijn raam kwamen denderen. Ik werd wakker van een stem rond 6 uur en dacht eerst dat het een van de andere gasten was, maar tien minuten later hoorde ik exact dezelfde tekst; bleek het de treinomroepster te zijn via de perronomroepinstallatie (mooi scrabblewoord!) met de mededeling dat de trein vertraging had.
Om half 8 zitten we in de auto en nu we toch hier zijn, besluit ik langs te Rijn te blijven rijden om langs de Lorelei te gaan. Dat verhaal herinner ik me van Duitse les op de middelbare school. Het was iets met een vrouw roepen en tegen de berg aan te varen door de scherpe bocht. Ik tank de auto vol en we kunnen weer verder; de dag start met 18 graden. Lekkere temperatuur om te rijden. Langs de Rijn het ene kasteel na het andere, of burcht, fort of slot. Ik vraag me af wanneer iets een kasteel genoemd wordt en wanneer een slot of burcht. Google weet het vast. Dat ga ik eens opzoeken.
Ik ben er nog niet uit hoe ik zal rijden. Ik besluit richting Stuttgart te gaan en daar pas te bepalen hoe in Italie te komen. Rond 9 uur heb ik toch wel trek in ontbijt en Izzy moet ook nog eten. Ik stop op een parkeerplaats, haal mijn tafel en stoel uit de auto en smeer een cracker en eet een gekookt ei dat nog in de koelbox zit. Na de dumping van gisteren doe ik maar even voorzichtig met eten dat niet zo goed voor me is. We gaan weer verder en passeren Hockenheim, waar Formule 1 verreden wordt. Tenminste een aantal jaar geleden stonden er zelfs langs de snelweg auto’s geparkeerd bij dat parcours tijdens een race. Bij Stuttgart rij ik richting Ulm zonder al te veel problemen.
Aan het begin van de middag aan bij Schwangau, waar Duitslands grootste attractie is: Neuschwanstein. Het is hartstikke druk in dat plaatsje en met Izzy een kasteel bezoeken in Coronatijd lijkt me niet verstandig. Ik vind een mooi parkeerplaatsje met uitzicht op het kasteel en maak wat foto’s. Prachtig gelegen zo tegen de berg aan. Ik eet de rest van de crackers op en geef Izzy het laatste plakje kipfilet. En feestje voor Izzy: weer nieuwe geurtjes te ontdekken terwijl we wandelen langs het fietspad.
De camping heb ik vanaf morgen gereserveerd, maar nu ik toch het kasteel niet ga bezoeken, kan ik daar al aan het begin van de avond zijn. Ik stuur hen een mail met de vraag of er al plaats is. Anders moet ik voor vannacht een andere overnachtingsplaats vinden. En slaap ik dan in de tent? In de Alpen wordt regen en onweer verwacht; niet fijn in mijn tent. Ik zie wel. Vanaf Schwangau kom ik via een andere weg ineens in Oostenrijk; ik moet nog een vignet! Mijn auto heeft ook weer dorst, dus ik tank en koop een vignet voor 10 dagen. Alhoewel ik echt maar een klein stukje over de snelweg rijd en mautpflichtig ben, gok ik het nooit. We zijn eens vergeten in Zwitserland om een vignet te kopen voor de caravan, nou ja, vergeten: we dachten dat het niet hoefde. Ik heb de hele reis door Zwitserland de zenuwen gehad dat we aangehouden zouden worden.
Over de Fernpass waar het nu heerlijk rustig is, geniet ik van de bergen. Ik mis ze als ik ze niet zie. Vind het zo prachtig, zo indrukwekkend. Het blijft mooi. Pal langs de weg loopt ergens een kleiner pad en ik rijd het pad op, zodat Izzy lekker even kan rennen op de alm. Ze vindt autorijden niet zo fijn en is altijd blij als ze er weer uit mag. Ik kies de route over Sólden om in Súd Tirol te komen. Zo onderweg zijn er steeds van die toevalligheden die me opvallen: ik zie een Andy’s appartementsgebouw. We stijgen en stijgen tot we bij de Timmelsjoch pas zijn op 2474 hoogte. Heel hoog én heel koud! Slechts 10 graden. En hehe eindelijk in Italie!. Achter me rijdt een camper met Nederlanders die net als ik, zo af en toe stopt om foto’s van al dat moois te kunnen maken. Het is heel steil naar beneden; op een moment rijdt de camper naast me en ze draaien het raampje open. Mevrouw, u kunt beter remmen op de motor hoor, dadelijk gaat u door uw remmen heen. Oeps! Nooit over nagedacht, maar ja, ik reed ook nooit met vakantie. Dank u wel voor de tip, fijn dat er mensen begaan met je zijn.
Ik kom aan in het Passeiertal en ben zo blij om weer in Sued Tirol te zijn, is toch 4 jaar geleden denk ik en toen slechts een nachtje op doorreis met de camper onderweg naar de Grossglockner Hochalpenstrasse. Van de camping heb ik geen mail ontvangen en ook bellen leidt niet tot contact. Ik gok het maar dat er plaats is. Rond half 7 ben ik op de camping en wat een warm welkom! De eigenaar schrikt als ik antwoord waarom Andy er niet bij is. Ik reserveer een tafel voor dadelijk in het restaurant en wil ook zeker oma’s tiramisu.
Ik zet mijn tent redelijk snel op; met het opzetten draai ik hem nog een keer, want de deur lijkt verkeerd te zitten. Blijkt achteraf niet, maar zo sta ik wel fijn als de zon heel hard schijnt. Alles gaat makkelijk, alleen lukt het me niet om de stekker in het verlengsnoer te krijgen; ik vraag hulp aan de overbuurman. Was geen gebrek van kracht van mij, maar de stekkers passen gewoon niet in elkaar. Heb je nog een andere stekker vraagt de overbuurman? Jazeker, wat ben ik blij dat ik ze allemaal maar heb meegenomen. De eigenaar komt terug met mijn id kaart en biedt zijn excuses aan dat er geen tiramisu is vanavond. Geen probleem, kom ik die morgen eten!
Ik pomp het luchtbed op en haal de auto leeg. Duurt alles bij elkaar zo’n 3 kwartier of zo. In het restaurant ook een warm onthaal van de kok, die de beste pizza maakt van de hele wereld, en van de serveerster die nog gewoon weet welke pizza ik het lekkerst vind. Waar vind je dat nog? Erbij de lokale gekoelde rode wijn. Wat fijn om hier te zijn. Ik lig vroeg in mijn bed, even het weer checken. Veel kans op regen en onweer, oh jee, het zeil van mijn slaapkamerraam moet dan dicht. Hup, bed uit, schoenen aan, jurkje. Alle zeilen naar beneden. He he weer mijn bed in. Oh jee, pillen vergeten: weer eruit: op zoek naar de zaklamp om mijn pillen te zoeken. En dan eindelijk toch naar bed. Izzy ligt heerlijk op haar dekbedje opgerold naast me. Toch gezelliger zo met zijn tweeën.