As, as
In ons dorp overlijdt iemand en ik zoek een kaart, via een vriendin hoor ik dat een oud schoolgenootje ook haar man verloren is en ook voor haar zoek ik een mooie kaart. De teksten die in de kaarten stonden, tijdens Andy zijn ziekte en na zijn overlijden, hebben me geraakt, stuk voor stuk.
Natuurlijk brengen deze overlijdensberichten mij terug naar de periode rondom Andy zijn sterven. Alles wat toen gebeurde, passeert weer de revue. Ik zie ons weer zitten naast een overleden Andy, elkaar onthutst aankijkend of hij nu echt overleden is. Ik zie ons staan voor de kast om zijn kleding uit te zoeken; ik zie ons zitten aan de tafel om de juiste woorden te vinden die we op de kaart willen hebben. En dat maken die twee gezinnen nu door. Hoe verdrietig.
Zo graag zou ik willen schrijven dat de momenten van intense hartenpijn slijten, maar ook nu lopen de tranen weer over mijn wangen. Nog steeds, 311 dagen na zijn overlijden. En dat wil niet zeggen dat mijn leven een aaneenschakeling is van verdriet, nee, ik ga ook verder; ontmoet ook andere mensen. Ik lach ook, geniet echt van dingen. Maar het gemis is er en dat blijft denk ik. En dat moet ook, maar al het mooie uit mijn oude leven en het onbekende in mijn nieuwe leven, kunnen naast elkaar bestaan merk ik.
Om vorm te kunnen geven aan het verdriet heb ik een prachtige gedichtenbundel gekocht van Tanja Helderman, Lefregels. De gedichten gaan over rouw, verdriet. Ik heb haar gevraagd of ik haar gedichten mag gebruiken in mijn blogs en gelukkig heeft ze akkoord gegeven. In haar gedichten zoek ik naar zinnen die passen bij de situatie van de overledene en ik schrijf ze over op de kaarten. Wat een verdrietige bezigheid is dit toch en aan de andere kant, het wordt zo verschrikkelijk gewaardeerd. Zo heb ik het tenminste ervaren.
Ik noemde Andy altijd Anti of As. Anti omdat het woordenboek op de telefoon zijn naam daarin veranderde en as als afkorting van Asmus. Er staat een mooie foto van Andy in de woonkamer met daarachter een doos met daarin zijn as. Iedere morgen kom ik beneden en terwijl ik de gordijnen opentrek zeg ik tegen zijn foto: goedemorgen As, as. Ik denk dat hij er om moet glimlachen.
Je kijkt me aan
Mooi ingelijst
Niet meer bij mij
Maar meegereisd
Naar deze plek
En dit moment
Ik mis je zo
Waar je ook bent
Je kijkt me aan
Recht in de lens
Je lach is gul
Je blik intens
Al wat mij rest
-Fotopapier
Zo ben je toch
Een beetje hier
Met toestemming van Tanja Helderman, uit Lefregels
ISBN 9789493059474