Nederland gaat veranderen, alweer?
Nederland gaat structureel veranderen door de Coronamaatregelen, aldus minister Wouter Koolmees van Sociale zaken en werkgelegenheid eerder dit jaar, nog voor de (eerste?) lockdown.
Hoe ziet dat eruit, wat betekent dat voor mij? Ik sluit mijn ogen en ga terug in de tijd naar mijn gezinsleven met 3 opgroeiende kinderen, een echtgenoot die vrachtwagenchauffeur is en ik een 28 urige werkweek had, oh en we hadden ook nog een bouvier. Daarnaast een actief vrijwilligersleven, lid van ouderraad, voorzitter buurtclub, jeugdvoorzitter voetbal, lid hoofdbestuur van een 1e klas voetbalclub. Druk, druk, druk.
En nu? Kinderen de deur uit, mijn echtgenoot plotseling overleden, een ander bestedingspatroon, geen vrijwilligerswerk en beperkende maatregelen voor mijn sociale leven vanuit de overheid. Niet knuffelen, 3 personen op bezoek, ik wen al aan de 1,5 meter afstand. Zie wanneer een televisieprogramma, film of serie voor Corona is gemaakt, omdat het me opvalt als mensen te dicht op elkaar staan.
Maar zitten we niet continu in een veranderingstraject? Doen we niet iedere dag ons best om alles iets beter proberen te maken? Een gerecht dat niet zo geslaagd is, de volgende keer lekkerder proberen te maken? Of een proces dat niet goed loopt, te verbeteren? Alles verandert, ook de kleur van de heide in de Loonse en Drunense duinen.
Wat is er dan nu zo anders dat we het een structurele verandering noemen? Zit de nuance in het woordje structureel? Gek, want zelfs structuur is aan verandering onderhevig.