Zondag 3 oktober 2021 - Valpolicella

Zondag 3 oktober Valpolicella

Vandaag ons middelste kind jarig; ik probeer hem te bellen, maar hij blijkt uit te slapen. Na het bekende ochtendritueel, vandaag overigens uitgebreid met een klein wasje tussendoor, ga ik op pad met de auto. Bij vertrek blijkt er ook een wielerronde te starten of al bezig te zijn. Het is hier hartstikke druk. De bedoeling is om iets noordelijker langs de westkust van het Gardameer naar Lazise te rijden, maar die gedachte hadden heel veel andere mensen ook; het is, ondanks dat het oktober is, nog retedruk aan het Gardameer. Net voor Lazise sla ik rechts af en ik besluit het Valpolicella wijngebied in te rijden.

Valpolicella is een wijnbouwgebied van de provincie Verona, Italië, ten oosten van het Gardameer. Het heuvelachtige landbouw- en marmergebied van kleine bedrijven ten noorden van de Adige staat bekend om de wijnproductie. Dat lees ik als ik Valpolicella google, dat van het marmer wist ik niet. De omgeving doet denken aan Toscane, maar de heuvels zijn hier hoger lijkt het. Het valpolicellagebied bestaat uit 5 valleien en ligt vlakbij het Gardameer. Mooi ritje om met de auto te doen vandaag.

Een paar jaar geleden mocht ik met mijn zus, zwager en neef mee op wijnreis naar dit gebied. Heel interessant om meer te weten te komen over druiven en wijn. In die drie dagen heb ik 50 glazen wijn geproefd en zo verschrikkelijk veel en lekker gegeten.  Ik leerde alles over de Lastone, de Ripasso, Amarone en Recioto. Wat me vooral bijgebleven is: de risotto gemaakt in Amarone wijn. Heel bijzonder! En een dessert met pannacotta en de dessertwijn recioto. Het was mijn eerste kennismaking met dessertwijn en die liefde is nooit meer overgegaan.

Heerlijk om hier rond te rijden, Izzy ligt lekker achterin. We stoppen zo af en toe om foto’s te maken; op een rotonde waag ik ons leven voor foto’s met een kunstwerk, maar te leuk om niet te fotograferen van dichtbij. Mooie dorpjes met dito mooie straatjes, kerken, balkonnetjes. Rond het middaguur stop ik voor een kop koffie en eindelijk kan ik Gerrie feliciteren. Fijn om hem even gesproken te hebben; ik beloof hem dat ik volgend jaar met zijn verjaardag gewoon thuis ben, want eigenlijk vind ik dit niets. 

Daarna loop ik richting een kerk die van verre al te zien was. Mooie straatjes, ik maak ook hier wat foto's. Er blijkt een restaurant naast de kerk verstopt te zijn en in de mooie binnentuin zitten al wat gasten. Bent u alleen vraagt de serveerster, ja, antwoord ik. Oh dan is er voor u binnen nog plaats. Nou ja! Ik word gewoon anders behandeld omdat ik alleen ben. Het was me al eerder opgevallen dat je zelden het fijnste tafeltje toegewezen krijgt wanneer je alleen bent. Daar moet ik nog even aan wennen.

Ik rijd naar Negrar en tref daar eindelijk een restaurant dat wel open is op zondagmiddag. Maar wat fijn dat ik hier terechtkom! Hier wel een plaatsje op het terras, vooraf bestel ik Burrata, dat in een mandje van Parmezaanse kaas wordt opgediend, samen met wat gebakken groenten. Als hoofdgerecht een proeverij van verschillende soorten tortellini, eentje gevuld met kaas, een met vlees en de laatste? Geen idee, maar wat was dit heerlijk! Jammer dat ik moet rijden, anders had ik zeker een lekker glas wijn er bij gedronken. Geen toetje, ik denk aan mijn korte broek vandaag.

Precies om 3 uur rijd ik de camping op, da’s mooi, want ik geloof dat de poort dicht is tussen 1 en 3. Wat heb ik verder gedaan? Geen idee eigenlijk meer. Beetje opgeruimd denk ik en spelletjes gespeeld. Oh en mijn afval dat ik moet scheiden ook op de camping, weggebracht. Dat is wel een dingetje hier. Alles scheiden, maar dan wel volgens andere indeling als thuis bij plastic. Dus ik hou het briefje er maar bij. Thuis heb ik mijn eigen milieustraat met voor alles een aparte afvalbak, maar zo goed geoutilleerd is deze stacaravan ook niet. Dus vier verschillende plastic tasjes. Dat mag ik dan brengen naar een afvalstation op de camping, die is beperkt open op een dag; daar staat een meneer bij die kijkt of je het wel goed doet (beetje zoals in Gorinchem bij de stort) én…….. dat lees ik op het briefje: er hangen camera’s! Ik word hier toch wat ongemakkelijk van, alhoewel ik een brave vuilsorteerder ben in den beginne.

Mijn stacaravan heeft geen barbecue, maar wel een elektrisch grillplaatje; het avondmaal bestaat uit gebakken aardappels, groenten en een karbonade en dat eet ik buiten op mijn veranda. Het was wel een laat avondmaal, aangezien ik een late lunch had. Na nog een kop koffie en dan ga ik proberen om mijn foto’s te uploaden. Dat is me een langdurige klus! Zelfs met mijn wifi abonnement dat ik voor 2 weken heb aangeschaft hier. Het duurt uren en uren. Volgende keer toch wat selectiever zijn met foto’s uploaden en de niet zo mooie gelijk weggooien. Vanavond een latertje met naar bed gaan: het is kwart over 11.