7 augustus- op zee
Ik word vroeg tussentijds wakker en shit! Weer de brug over de Dardanellen gemist! Nog even terug in bed, gordijnen en schuifdeuren open. Ik lees wat, doe mijn spelletjes. Wat zal Schelluinen weer tegenvallen haha. Ik ontbijt vroeg in het restaurant en ga naar het theater waar ik samen met Fred, Christine, Gerrit en Gerda de excursie behind the scenes aan boord ga doen. We beginnen op het podium waar Christine en ik samen een piepklein stukje van het Zwanenmeer doen. We gaan achter de coulissen, zien de kleedkamers, mogen kijken bij een beroerd Engels sprekende Italiaanse geluidstechnicus. Geen idee wat hij allemaal vertelt, maar er waren een hoop knopjes. Vervolgens door naar de wasserij. Het deed me denken aan wasserij Timmers waar mijn ouders vroeger de witte jassen uit de poffertjeskramen lieten wassen. Wat een baan: 11 uur per dag, 7 dagen per week en dat soms voir 7 maanden in een warme ruimte met veel herrie en geen daglicht. De machines zijn enorm; dat moet ook wel met zoveel mensen aan boord. Dan naar de keuken, de chef leidt ons rond. De broodbakkerij die 24/7 operationeel is. De patisserie die heerlijke taartjes en desserts maakt. Ik zie de tiramisu voor vanavond al klaarstaan. Alle voedsel die overblijft wordt eerst geperst en daarna volgens internationale afspraken in zee afgevoerd. We krijgen een lijstje met de hoeveelheden per 9 daagse cruise, enorme aantallen: 48.000 eieren, 9800 kilo seafood, om maar wat te noemen.
Rond half 12 is de excursie afgelopen en ik snak naar een cappuccino . Die bestellen we en ik ga daarna naar de hut om mijn verslagen te schrijven. Tussentijds een lunch, een uitgebreid middagslaapje na mijn korte nachtje. De anderen zijn boven op het dek en ik smeer me in, doe mijn hoedje op en ga eens bij ze kijken. Ondanks dat we varen, staat er geen zuchtje wind. Het is druk op de dekken met iedereen aan boord en met alle ligbedjes. Mijn pina colada bestelling kan mooi mee met de bestelling van de anderen. Met het stapelen van lege bedjes ontstaat er ruimte om te staan aan de reling, het is hier heerlijk met de wind. Tegen 6 uur gaan we naar onze hutten om ons op te frissen voor het diner. We spreken af in de pianobar om 8 uur voor een borrel. De zon zakt en we varen langs het zuidelijkste puntje van het vasteland van Griekenland. Bijna magisch met dat licht van het gouden uurtje. Ik bel met Marja en laat haar en George mijn prachtige uitzicht zien.
Rond 8 uur vind ik een fijne bank in de pianobar waar onze groep langzaam compleet wordt vandaag bestel ik de Martinicocktail. Volgens de lijst zou het Martine, gin of wodka met olijven moeten zijn. Het lijkt wel pure wodka, ik word er vrolijk van. De dj draait Italiaanse meezingmuziek en er volgt een feestje, compleet met polonaise. Wat een feest! Rond half 10 naar Sony voor het diner. Van de servetten heeft hij kaarsen gevouwen en denkbeeldig steekt hij ze voor ieder van ons aan. Vandaag veel gerechten die me lekker lijken, kies ik de bouillabaisse, maar ik kies voor de mij onbekende spanakopita, lekkerrrr! Als hoofdgerecht kies ik de ossobuco, mmmm. Lekker rode wijn erbij. Christine krijgt zonder vragen een lekkerdere witte wijn. Wat een verwennerij! En dan ineens heel veel herrie: alweer een verjaardag? Nee, de chef komt, het gaat gepaard met muziek, een dame die iets roept vanuit de speaker, 6 taarten worden binnengebracht met heel veel herrie en daar gaan we weer: zwaaien met de servetten, polonaise van de Ito’s en wij klappen en fotograferen! Weer een feestje! De kelners en serveersters dansen en zingen gezellig mee. Zo leuk! De obers laten hun servetvouwskills zien: we zien een hartje, zwanen, een bh voor Gerrit en een string voor een van de obers. Wat een sfeer vanavond. Ik heb genoten!