Zaterdag 3 augustus Katakolon
Er is iets met de tijd, maar ik weet niet wat. Een uur vroeger of later? Ik heb geen idee. Gelukkig hangt er een klok op het dek beneden me die ik kan zien, want mijn telefoon neemt het blijkbaar niet goed over.
Ik werd wakker en bij het openen van mijn gordijnen zag ik dat we in Katakolon waren aangemeerd. Bootjes in een soort baai, een rits restauraties aan zee en daarachter schijnen winkels te zijn. Alle anderen gaan vroeg weg om op excursie naar Olympia te gaan. Dat heeft niet mijn interesse, dus ik sla over.
Rose, de dame die onze hutten schoonmaakt, tref ik op het balkon. Ze maakt de terrasscheidingen open om alle balkons schoon te maken. Zelfs op onze 11e verdieping heeft de storm het zoute water opgezwiept.
Vandaag kies ik er voor om mijn ontbijt te nuttigen in het restaurant met bediening op de 5e. Het is stukken rustiger dan in de zelfbediening restaurants. Om er maar een modische term in te gooien: ik werd daar zeer overprikkeld van. Al die lopende mensen, gillende kinderen. Brrr.
Ook hier weer aardige bediening, mijn stoel wordt aangeschoven. De mensen zijn zo aardig en attent. Ik krijg een lekkere cappuccino, volkoren brood met scrambled eggs en zalm. Wat een luxe en verwennerij. Zo dankbaar dat ik hier zit en dit mee mag maken! En dan zie ik sommige mensen rondlopen met een gezicht als een oorwurm. Onbegrijpelijk.
Rond 10 uur verlaat ik het schip en loop over de kade naar het dorp. Er zijn fijne terrassen en leuke winkeltjes. Het is zo heet dat het zweet maar van hoofd blijft lopen. Op een van de terrassen neem ik water en een cappuccino. Ik neem wat foto’s, geniet van het uitzicht, maar voel me toch erg alleen. Ik verzamel moed om terug naar de boot te lopen in de hete brandende zon. Mijn blote armen bedek ik met een leuke shawl die ik koop in een van de winkeltjes om niet te verbranden. Pff wat is het heet.
Bij terugkomst aan boord kan ik alles uitwringen. Voor de tweede maal vandaag douche ik me en kleed ik me om. Ook deze lunch gebruik ik weer in het zelfbedieningsrestaurant. Pasta neem ik. Daarna naar de servicebalie om excursiereserveringen van Marc ,die ineens op mijn naam staan, te annuleren en om te voorkomen dat ik ze alsnog moet betalen. Inmiddels heb ik niet zo heel veel vertrouwen meer in de MSC systemen. Ze hebben de oplossing niet en vragen me morgen terug te komen. De middag breng ik door in mijn hut met slapen en lezen.
De anderen zie ik pas weer bij het avondeten. De verhalen over Olympia bevestigen dat ik een juiste keuze had gemaakt door niet mee te gaan met de excursie.
We eten vanavond in een specialiteiten steak restaurant. Het is een of andere gekke constructie waarin je iets betaalt vooraf voor twee restaurants. Het steak restaurant vanavond en een andere avond in een sushi restaurant. Een deel van de kaart zit in dat bedrag en van andere gerechten betaal je 50% van de prijs.
Ik bestel krabkoekjes, die eet ik voor het eerst en ik vind het erg lekker. Dan kip, goed gekruid, het ene stuk is malser dan het andere. We krijgen een dessertwijn, maar die staat al te lang open zeggen mijn tafelgenoten, dus het advies is om het niet op te drinken. Jammer, want ik hou wel van dessertwijn bij mijn dessert. Maar wat nou het dessert was? Geen idee meer. Vandaag geen cocktail, ik ga naar bed. Morgen weer een dag.