Vooroordelen, wie heeft ze niet? Ik wel, maar ik leer inmiddels wel om niet te blijven hangen in mijn eerste oordeel en om toe te geven dat ik het mis had. Het zal niemand zijn ontgaan dat Peter R de Vries neergeschoten is. Om eerlijk te zijn irriteerde zijn gedrag en betweterigheid me altijd behoorlijk op tv. En nu hoor ik dan verhalen en lees ik berichten van mensen die hem gekend hebben en moet ik mijn mening bijstellen. Hij was niet betweterig, maar bleek altijd zeer goed geïnformeerd. Hij had een groot hart en heeft vele mensen echt geholpen, niet alleen wanneer de camera draaide. En dat maakt hem voor mij alsnog een mooi mens. Niet dat het ertoe doet, maar ik leer ook weer van deze situatie.
Net zoals ik ook weer leerde welke impact het gebeurde van gisteren had op mijn gevoelens en gedrag. Allereerst het overlijden van een tante die lange tijd geleden gescheiden was van een broer van mijn moeder en destijds samen met mijn oom geemigreerd was naarZuid-Afrika. Geen contact meer mee, maar het bleef toch altijd mijn tante. Dus mijn beide neven gecondoleerd met het overlijden van hun moeder. Net als wij, zijn ze inmiddels wees. In gedachten zie ik hen aan tafel zitten met de begrafenisondernemer, zoals wij zaten bij het overlijden van Andy en bij mijn moeder. En daar word ik intens verdrietig van.
Ik zie de beelden van een overstroomd Limburg en zie de wanhoop op de gezichten van de mensen. Afschuwelijk! Je kunt het je toch niet voorstellen dat je huis instort en dat je alles wat je met liefde gekocht en verzameld hebt, achter moet laten of nog erger verliest. Om nog maar niet te spreken van het verlies van een dierbare door dit natuurgeweld.
Dit alles zorgde ervoor dat ik van slag was en niet goed wist wat ik met al deze informatie moest. Ik ken niet zoveel manieren en het werd de meest onhandige: eten! Dus om half 2 was ik nog borrelhapjes aan het frituren. Vandaag nieuwe ronde, nieuwe kansen, Doel van vandaag: bij trek: een appel!