In mijn jeugd was er natuurlijk het aanbieden van mijn knutselarijen aan mijn eigen vader met ontbijt op bed. Veel actieve herinneringen heb ik verder eigenlijk niet echt aan die momenten, misschien was hij er ook vaak niet op die dag vanwege zijn werk?
Toen ik ging samenwonen met Andy werden het bezoekjes aan mijn vader en zijn vader. Was sowieso een beetje drukke periode met Andy zijn verjaardag en die van mijn schoonvader en dan viel soms Andy zijn verjaardag op vaderdag.
Toen we ouders werden van onze drie mooie kinderen, kwamen daar de keien en tekeningen als cadeau van hen. Maar de fijnste herinnering is toch wel op zondaochtend met zijn allen op ons bed. Eerst het gestommel in de keuken van het klaarmaken van het ontbijt en dan het gesmoes terwijl ze voorzichtig met het dienblad de trap opliepen met allerlei lekkers voor Andy. En de samenstelling van dat ontbijt viel niet mee voor iemand die ’s ochtends nooit at. En dan die blije gezichtjes om te zien of hun moeite door papa ook gewaardeerd werd. En dat werd het zeker!
Vandaag voor het eerst geen bezoek aan vaders of bezoek van de kinderen. De kinderen zijn inmiddels (bijna) zover dat ze hun eigen vaderdag vieren en deze nieuwe vorm van vaderdag is voor mij toch een vreemde gewaarwording. Maar geen treurnis vandaag; ik ga gezellig vanmiddag eten bij een oud-schoolgenoot en een oud-collega. Hartstikke leuk, ik heb er zin in. Allemaal een fijne vaderdag met in gedachten mooie herinneringen uit het verleden of om vandaag te maken.