Onrecht
Ik sprak een vriendin en ze vertelde me iets over haar ex. Hij heeft weer de zoveelste streek uitgehaald. En dan streken waarvan je denkt: bestaan er echt zulke nare, slechte mensen die zulke nare dingen doen? Ja, want helaas is ze wederom de dupe van zijn idiote, illegale acties. Ze vertelt dat ze de situatie dusdanig ernstig vindt dat ze aangifte heeft gedaan bij de politie. Zij doen er verder niets mee, ondanks al het ‘bewijsmateriaal’. En er is vast een hele goede reden voor, maar wat kun je dan verder als mens? Een civiele procedure starten? Niet iedereen beschikt over de finaciële mogelijkheden om een advocaat in te kunnen schakelen en voor een pro deo advocaat moet je bijna omkomen van de honger om die te kunnen krijgen. En daarbij: hoeveel vertrouwen heb je in onze rechtsstaat? Ik zeg altijd maar zo: gelijk hebben is nog niet per definitie gelijk krijgen. Hoe machteloos moet ze zich wel niet voelen? En het is niet de eerste keer, dat hij iets doet ten nadele van haar en hij er gewoon mee wegkomt. Dingen die jij en ik zo af en toe in een overmoedige bui misschien wel denken, maar echt niet doen. Het betreft geen stalking of fysiek geweld, maar ik vind het toch zo heftig wat ze me vertelt. Ik vraag me dan altijd af: wat denken die mensen toch? Hoe komen ze tot deze acties? Zulke types gun je toch eeuwige jeuk? Haar machteloosheid roept twee dingen bij me op: verontwaardiging en empathie. Ik gun haar zo’n fijn, zorgeloos leven. Dat heeft ze echt wel verdiend. Hoe kan ik haar helpen? Waar doe ik haar een plezier mee? Hoe kan ik haar eventjes uit deze nare situatie halen? Daar denk ik nog even over. Mijn steun heeft ze al, ik luister naar haar en ik leef met haar mee. En die verontwaardiging? Die schrijf ik van me af.