Bij de slaappoli ben ik van het Antonius ziekenhuis, locatie Woerden.
Woerden blijft altijd de plaats waar Andy als laatste werkte, ik kwam er nooit en toch de afgelopen 3 jaar nu al voor de 3e keer. Toeval? Ik had er eens een sollicitatiegesprek voor een baan, dat werd niets en nu voor de 2e maal bij de slaappoli, of, zoals het op de bordjes staat: poli slaapgeneeskunde. Slaapgeneeskunde blijkt een serieuze wetenschap te zijn. En wat bracht mij naar Woerden? Een probleem waar, naar schatting zo’n 500.000 mensen last van hebben: slaapapneu. Of zoals de neuroloog het uitsprak: A-pneu, wat letterlijk betekent: geen lucht. Ik wist niet eens dat ik daar last van had, maar ik had wel last van een vermoeidheid die zelfs met meer dan 9 uur slaap per nacht, niet overging.
Mijn huisarts vermoedde dus slaap a-pneu, dus die verwees me door. Ik was al bekend bij de longarts in Nieuwegein, dus wilde daarheen, maar ja, de slaappoli was gevestigd in dependance Woerden. Dan maar daarheen. Ze zijn ook hét slaapcentrum voor Midden-Nederland, als ik de info op Internet moet geloven. De neuroloog was snel overtuigd van a-pneu aan de hand van mijn ingevulde vragenlijst en ja, ik werd weleens schreeuwend wakker of had heel naar gedroomd en ja, ook een droge keel ’s ochtends en vooral blijvend hondsmoe en beperkte energie. Afvallen zou helpen zei hij er nog bij als tip. Ja, ja.
Een paar weken later mocht ik me melden in Nieuwegein om me te laten volhangen met allerlei plakkertjes op kabeltjes, die verbonden werden aan een kastje op mijn borst. Menig terrorist zou jaloers geweest zijn op hoe ik er uit zag. En verbeeldde ik het me nou dat iedereen in de gangen van het ziekenhuis me een beetje angstvallig vermeed? De plakkers zaten ook op mijn hoofd, dus voor onderweg in de auto naar huis had ik maar een shawl omgedaan. Ik zag er niet uit! Verschrikkelijk. Heb een paar intimi wel een vrolijke avond bezorgd met mijn foto. ’s Nachts best prima geslapen ondanks alle kabeltjes en gelukkig kon ik vroeg in de ochtend al terecht in het ziekenhuis om me weer van alles te ontdoen.
Het uitlezen van het kastje kostte wat tijd en na een paar weken kreeg ik telefonisch de uitslag toegelicht. Een serieus aantal ademstops per nacht, momenten met weinig saturatie in het bloed door oppervlakkige ademhaling, veel beenbewegingen. Conclusie: a-pneu en rusteloze benen. Die laatste had ik niet zien aankomen. Er is overigens ook niets aan te doen en eigenlijk heb ik er ook geen last van. Van dat a-pneu dus wel, daarom word ik door verwezen naar de longarts.
Voor de afspraak bij de longarts zit ik in de wachtkamer met o.a. twee dames die ook bij dezelfde longarts moeten zijn na mij. Ik schat dat het vriendinnen zijn. Ze fluisteren soms als ze iets willen vertellen wat de rest niet mag horen, maar ja, zo groot is de wachtkamer niet. Ik hoor de ene vertellen over blijkbaar haar dochter en dat die tijdelijk even apart woont van haar partner. ‘ja, zegt de ene dame: ze is wel pittig, en ja, hij is ook een watje. En ja, ze slaat hem wel eens, maar dat hij terugslaat, dat is natuurlijk onacceptabel, je mag natuurlijk geen vrouw slaan. Hij mag niet terugkomen zolang hij zijn excuses niet aanbiedt. Serieus? Het is toch niet okee dat er in een relatie sprake is van geweld? In welke vorm dan ook? Bijzonder gesprek.
Zoals gewoonlijk loopt ook dit spreekuur uit en ik was voorbereid: ik had mijn haakwerk al meegenomen. Lekker stukje door kunnen haken aan een van de vier babydekentjes voor de baby’s op komst.
Eindelijk ben ik aan de beurt en ik ontmoet een vriendelijke longarts die haar excuses aanbiedt voor de uitloop. Kan gebeuren denk ik en eigenlijk houd ik er dus altijd al rekening mee. Ze vertelt me dat ze een masker adviseert. Okee, denk ik, als ik maar van die vermoeidheid afkom. En wanneer moet ik daarvoor terugkomen? U kunt gelijk doorlopen naar de kamer hiernaast, daar zit een verpleegkundige van de leverancier. Handig! Hier is nagedacht over patiëntenlogistiek. Geen extra ritje Woerden of Nieuwegein! Ik tref een aardige dame die me alles uitlegt over het apparaat en ik krijg een spiksplinternieuw apparaat met masker mee naar huis. Darth Vader is in the house! Weg met Doornroosje! En nu maar hopen dat ik beter slaap en beter uitgerust wakker word. Eerst maar wennen aan slapen met zo’n masker.