2021 zou het allemaal waar gaan maken. Maar ook dit jaar is tot nu toe geen best jaar. Op Nieuwjaarsdag belde ik mijn moeder om haar gelukkig nieuwjaar te wensen. Mam, ik kom niet zei ik, de besmettingen lopen zo op. Blijf maar thuis kind, neem maar geen risico. Dus dit jaar geen Cracottes met krab; volgend jaar maar weer dacht ik. Ze belde zelf Sabine af die zondag, want ze was niet lekker had ze gezegd. Ik belde haar en vroeg haar wat ze mankeerde. Nee kind, geen Corona verschijnselen, beetje lamlendig. Okee mam, lekker terug je bed in, maar bel je als het slechter gaat? Tuurlijk kind, ik neem geen risico. En dat had ze ook niet gedaan de afgelopen maanden, naar de winkel op rustige tijden, zo min mogelijk contacten. Wat zal ze ook eenzaam zijn geweest al die maanden door alle beperkingen. Later die dag belde ze dat ze ziek was, okee zei ik, dan ga ik een testafspraak voor je maken als je zo hoest. En daar gingen we, zowel mama als ik met handschoenen, chirurgische mondmaskers voor, tussen de voorstel en de achterbank een stuk zeil gespannen om besmetting te voorkomen. Ze was wel beroerd, ze onderging het testen en hup weer gauw terug naar huis. De volgende dag al uitslag: mama was positief. Ze was al een paar dagen ziek thuis en het ging wel zei ze, tot ze vrijdagavond zo duizelig werd dat we toch de huisartsenpost maar gebeld hebben. Twee dagen bij mijn eveneens positief getest zus en haar gezin in huis, tot zondagavond: toen ging het slechter, dus hup naar het ziekenhuis. Ik mocht inmiddels uit quarantaine, dus ik kon naar het ziekenhuis om haar op te wachten bij de spoed eisende hulp. En daar kwam ze met de ambulance, het duurde even voor ik bij haar mocht. Ze glimlachte en ze was blij dat ik er was. Gelukkig werd ze opgenomen en daar ging het op en af goed en slecht met haar. 's Nachts had gelukkig Caroline dienst, de beste vriendin van Sabine, zij kende mijn moeder ook goed. Wat een topper om zo 's nachts mijn moeders hand vast te houden toen het niet zo goed ging de eerste nacht. Op bezoek gaan was erg lastig, volledig in schort, handschoenen, mondkap en beschermbril. Maar ze vond het zo fijn als ik kwam. Mijn zusje was nog niet hersteld en mijn broer durfde niet zo goed, bang om besmet te raken. Woensdagmiddag wilde ze dat ik hen beiden zou bellen, want ze wilde afscheid nemen. Dat heeft ze gedaan; donderdagochtend belde het ziekenhuis. Het ging niet goed en mama had naar me gevraagd. Mijn zusje ging mee en we hebben beiden aan haar bed gezeten tot ze vredig en zonder pijn in sliep. Wilhelmina Clasina Josephina Wegkamp, geboren 14 mei 1934 te Bergen op Zoom, overleden te Gorinchem op donderdag 14 januari 2021. Het was goed zo. C'est ca.
