Verdriet en aandacht voor anderen
Wanneer je verdriet hebt, dan kost dat verschrikkelijk veel energie. je lichaam focust zich op de meest essentiële zaken, op datgene wat echt nodig is om te kunnen voortbestaan. Voor de randzaken (alhoewel ik die ook uiterst belangrijk vind), zoals aandacht voor anderen en hun welbevinden lijkt de beperkte energie niet bedoeld. Dat zorgt er ook voor dat ik, geheel onbewust, niet zo open sta of het gewoon niet op mijn netvlies heb, dat anderen ook dingen meemaken die verdrietig zijn. Dat spijt me, want ik weet dat aandacht zoveel steun kan geven.
Ik zou graag willen schrijven dat ik vanaf nu weer attenter zal zijn, meer aandacht zal hebben voor anderen en hun beslommeringen. Maar dát kan ik nog niet beloven; de eerste stap in een veranderingsproces is altijd dat je je bewust bent van iets. Pas dan kan de tweede stap genomen worden: er iets aan doen. Ik denk dat ik nog even heen en weer pendel tussen de stappen 1 en 2.