Als er vandaag geen wereldwijde beperkingen vanwege het Coronavirus zouden zijn geweest , dan zou ik vandaag
gewacht hebben op mijn fijne camping in Vilpiano in Südtirol (Italië) tot de zon ook het stukje waarop ik met mijn tent sta, weer verwarmt. Hopelijk sta ik dit keer op het gedeelte bij het zwembad, dan heb je het leukste uitzicht. Vandaag denk ik erover om bij Lana omhoog te gaan met de gondel en daar de wandeling te maken die jaren geleden erg veel indruk op me heeft gemaakt. Je loopt als het ware om de berg heen en je ziet dan 3 dalen en….. met een beetje geluk kun je in de verte ook de oranjerode gekleurde pieken zien van de Dolomieten. Ik loop met Izzy naar de supermarkt in het dorp, koop daar verse broodjes en speck of Gormas. Ook wat zoets in de vorm van een stukje chocolade, een appel en zal ik iets te eten meenemen om zelf te koken? Nee, ik ga lekker mijn favoriete pizza eten in het restaurant van de camping, met asperges, ham, ei, artisjok. Ik zie hem zo voor me. En daarbij een gekoeld glas rode wijn. Als ik lang genoeg blijf zitten en mijn pizza gezakt is, zou ik ook nog wel de huisgemaakte Tiramisu van oma willen proeven. Ik ben al 2 jaar niet op de camping geweest, de laatste keer bleek oma ziek, maar gelukkig hersteld van borstkanker. Ben eigenlijk zo benieuwd hoe het met haar en haar familieleden gaat nu.
Rond half 11 vertrekken we met de auto richting Lana; de wandeling duurt wel een paar uur. We gaan af toe lekker zitten om te drinken en ik wat te eten én om te genieten van het fenomenale uitzicht. Ik maak veel foto’s en geniet van al het mooie om me heen. Zo af en toe komt er een herinnering naar boven met Andy en dat is ook mooi en fijn. Ik weet zeker dat hij naast me loopt. Nee, voor me, hij voorop met de kaart. Ik altijd in twijfel of we wel de goede route volgden, werd er zenuwachtig van dat we ’s nachts op die berg zouden moeten doorbrengen. Het is altijd goed gekomen.
Maar nee, Corono zorgde ervoor dat ook deze dag er anders uitzag. Zonnetje schijnt gelukkig ook hier, ik loop buiten met Izzy en voel me net moppersmurf. De auto’s op de calamiteitenweg rijden te hard, de straat is niet goed herstraat, het dichtgooien van de opengemaakte berm is met zand gedaan. Hoe kunnen daar nou dadelijk planten groeien? Ik glimlach en herpak me zelf. De zon schijnt, vanavond komen de kinderen barbecuen (als zoonlief de gasfles nog los komt koppelen, zodat ik een volle fles kan halen). Ik besluit toch ook om houtskool te kopen, kunnen we barbecuen in de open haard. Lekkerder dan op de gasbbq, vind ik eigenlijk. Ik doe de boodschappen voor de buren en voor mezelf. Fijn om ook wat voor anderen te kunnen betekenen.
Het is warm en ik ga even een 1,5 m kopje koffie bij mijn vriendin doen in de tuin. Ik mis iedereen wel heel erg. Ondanks alle apps, telefoontjes of beeldbellen. En als ik dan mensen live spreek, dan vreet dat energie. Ik ben er niet meer aan gewend om mensen om me heen te hebben, maar ik ben niet de enige die dat inmiddels heeft, hoor ik om me heen.
S Middags krijg ik bericht dat mijn website zakelijke website www.VADA.nu online kan. Er is nog een probleem met de email, dat kost wat zweet en zorgt voor het uitspreken van wat krachttermen. Maar uiteindelijk lukt het me tóch, tuurlijk!
Ik bereid het een en ander voor voor de bbq, snij wat voor de tomkomsalade (tomaten/komkommer) en ik maak aardappelsalade. Als de kinderen komen, is de bbq al aan, het duurt even voor alle etiketten gloeien. We eten heerlijk van de bbq, Als dessert mijn eigenbereide aardbeienijs en marshmallows. Daarna nog wat haardblokken op de open haard en pas tegen tienen naar binnen. Heerlijke dag gehad!
De foto's op deze site maak ik zelf, tenzij anders vermeld.