Weer naar huis - Zierikzee - 21 november

En weer naar huis – donderdag 21 november

Vroeg open ik mijn ogen. Het is iets voor zes uur als ik mijn vezels inneem. Nu een half uurtje wachten voordat ik weer iets mag eten of drinken om de vezels goed hun werk te kunnen laten doen. Die tijd dood ik met scrollen door mijn socials en om half 7 ga ik mijn bed uit om koffie te maken. Nou ja, maken; ik doe een cup in een apparaat en druk op een knop. Wel mijn melkopschuimer meegenomen natuurlijk, want ik ben verzot op cappuccino. Ik fris me op, kleed me aan en geniet van mijn eerste cappuccino. Buiten is het nog hartstikke donker, maar het is droog en de wind is ook aanzienlijk minder dan gisteren. Na mijn koffie haal ik het bed af, doe het beddengoed in de waszak en doe mijn apneuapparaat terug in de tas. Badkamer ook leeggemaakt, maar dat is gauw gebeurd met een toilettas waar alles in past. Mijn kussen, fleecedeken gaan in de reistas. Zo, volgende koffie. Ik speel een spel, ik doe heerlijk rustig aan, ik heb tenslotte vakantie! Ik smeer twee boterhammen voor straks onderweg en maakt er twee klaar voor nu. In de tussentijd ruim ik ook de keukenkastjes leeg en de koelkast. Dat straks allemaal in mijn boodschappentas mee naar huis. Natuurlijk is de aangebroken zak macaroni niet meer goed dicht te krijgen en gelukkig brengen de poepzakjes van Izzy uitkomst. De bos bloemen die ik van Fred en Jacklien kreeg, pak ik weer in met een zakje met water. Die kunnen nog een paar dagen shinen thuis op tafel.

De laptop start ik op om mijn blog van gisteren af te maken en ik begin vast aan deze. Ik stop de boodschappen in mijn tas en ontdoe zo het huisje van mijn spullen. Tien uur moet ik uiterlijk het huisje verlaten en dat red ik makkelijk. Ik heb schoonmaakkosten moeten betalen, omdat ik Izzy bij me heb. En ja, dan ontstaat er een ethisch dilemma: wel of niet het huisje vegen?

En ja, wat ga ik verder vandaag doen? Ik heb vanavond om 7 uur afgesproken om met Laura te eten in Driebergen, dus heb nog alle tijd om van alles te doen op deze vakantiedag. In een keer naar huis rijden vind ik ook zo weinig bijdragen aan de feestvreugde die vakantie heet. Toch nog naar het pittoreske Zierikzee en dan nog even op de Brouwersdam het strand op en deze minivakantie afsluiten met een Zeeuwse bolus? 

Zierikzee is het geworden. Ik parkeer buiten de stad op het parkeerterrein waar we ooit met de caravan stonden ten tijde van de kermis. Dit was vlakbij de school waar Sabine een paar dagen heen ging, want ze was leerplichtig en er was geen Rijdende School, dus moesten we op zoek naar een openbare school. In het stadje zie ik smalle straatjes en kleine huisjes terwijl ik richting het centrum loop. De bekende stompe toren van Zierikzee passeer ik en ernaast staat een groot gebouw. Het lijkt wel een rechtbank, maar het blijkt de kerk te zijn. Gek dat deze los van de toren staat. Er is vast een verklaring voor waarom dat is. Ik heb geen zin om het op te zoeken. Ik loop naar het plein waar de poffertjeskraam altijd stond en ik ga op zoek naar de juwelier waar Andy ooit een ring voor me kocht voor mijn 25e verjaardag. De juwelier is er niet meer, maar mijn prachtige ring met 25 briljantjes heb ik nog steeds; ik draag hem altijd. 

Dan loop ik langs de speelgoedwinkel en ik lach hardop. Sabine had ooit een Barbietent gekregen, hartstikke leuk, maar zonder beschrijving hoe je dat ding moest opzetten. Destijds waren wij nog geen doorgewinterde kampeerders, dus het lukte maar niet om de tent op te zetten. Dit tot grote frustatie van Andy. 'Ik bouw poffertjeskramen op van 10 bij 18 meter en zo'n kuttentje lukt me niet'!

In de speelgoedwinkel in Zierikzee zie ik ineens de doos met de tent ook staan; ik vraag aan de verkoopster of ik een kopie mag maken van de beschrijving. Ja, dat mocht! Ik ermee naar Andy en ja hoor, de tent stond. Mooie herinnering.

En dan vind ik het wel mooi geweest; ik ga naar huis waar ik zo rond de middag aankom tot grote blijdschap van de tweeling. Alhoewel..... ze waren vooral blij om Izzy te zien haha. Ik heb ze gemist. Fijn om weer thuis en bij hen te zijn.