Markt en pinnen, mooie momenten
Maandagochtend: markt in Gorinchem. De auto is uitgeleend dus ik stap op de fiets. Lekker wind door mijn kortere haren. Geen parkeerplaats hoeven zoeken, ik zet mijn fiets tegen een boom achter de kraampjes. Ik zoek lekkere oudere 35+ kaas en het lekkerst vind ik die van de markt. Die is gauw gevonden, ik kan er pinnen. Wel fijn voor iemand zoals ik die zelden meer dan 5 euro in haar portemonnee heeft.
De viskraam ligt vol lekkere vis, die sla ik deze week een keertje over.
En dan de aardappelboer, ik zie mijn favoriete aardappels: Opperdoezer! Ik hoor hem tegen een andere klant zeggen, nee ik heb geen pin. Snel check ik al mijn geld in mijn portemonnee. Ik kom tot een schamele 2,70. Kilootje kost 2,90. Zegt u het maar zegt de aardappelboer. Mag ik voor 2,70 Opperdoezers? Wilde je eigenlijk een kilo? Ja zeg ik, maar ik heb niet meer. Kom volgende keer de rest maar brengen. Wat een vertrouwen in de medemens en natuurlijk ga ik dat doen!
Ik loop langs de groentenkraam en zie daar tot mijn grote genoegen de oude baas aan het werk. Nog vol handelsdrift: 1 bosje peterselie 1 euro, maar voor jou 2 voor 1,50. De mevrouw wil pinnen, dan moet je even naar haar, zegt hij, wijzend naar een jongere collega in dezelfde kraam, ik heb geen pin. Haha deze modernerniseringslag is aan hem voorbij gegaan, daar begint hij niet meer aan om dat te leren. Ik glimlach, ik heb mooie herinneringen aan hem.
