Dinsdag 21 juni
Hospental - Bagni di Tabiano 306 km
Na een nachtje hoog in de bergen geslapen te hebben, word ik wakker rond 7 uur. De berglucht is zwaar zei mijn moeder altijd. Geen idee eigenlijk wat ze daarmee bedoelde, maar ik heb wel lekker geslapen. Alhoewel het slapen in een 1 persoonsbed wel weer even wennen was. Om half 8 is het ontbijt, dus ik check zolang mijn socials. Ik was me en ontbijt op mijn gemakje. Bijzonder van dit soort hotels is dat er ook een soort van herinneringen naar boven komen van vroeger. De koffie wordt geserveerd in zware, dikke zilverkleurige kannetjes, net als de warme melk. Cappuccino lijkt me iets te veel gevraagd, dus ik geniet van de sterke koffie met hete melk. Erbij wat broodjes die ik beleg met jam en ham en wat onbekende kazen. In het kader van Covid krijg je bij elke binnenkomst in het restaurant vriendelijk een flesje met desinfectiemiddel in je handen geduwd om je handen te desinfecteren. De kaas en ham mag ik pakken van de schaal, maar wel handschoenen aan. Rond kwart over 8 rijd ik weg, het stuk naar de top van de Gotthard bereik ik snel. Ik geniet van alles: het uitzicht, de koeienbellen, de flora. Heerlijk. Het is ook nog niet druk, dus ik rijd in alle rust naar beneden.
Bij Livorno ga ik van de snelweg af en rij richting het meer van …. Jazeker Lugano! Ik parkeer de auto en loop naar een koffietentje waar ik een cappuccino bestel. Wat een prachtig meer! Het is nog niet druk op het water; het is ook wat bewolkt. Nog even 4 euro afrekenen voor mijn cappuccino, suikerzakjes voor Annette in mijn tas stoppen en maak wat foto’s. Terug naar de snelweg vliegt er een helikopter boven me met een zak met bouwspullen. Ook een manier om spullen ergens te krijgen. Ik rij langs het Comomeer, maar daar zie ik weinig tot niets van vanwege de wanden die langs de snelweg zijn gezet. Mooie tijd om rond het middaguur bij Milaan te rijden; zonder al te veel problemen neem ik de snelweg richting Parma.
Ik besluit om ergens bij Parma een hotel te zoeken waar ik heerlijk kan chillen met deze warmte. De goede recensies op Booking.com sturen me naar Bagni die Tabiano, een soort wellnessoord dit stadje. De omgeving is prachtig en doet me denken aan Toscane met de heuvels. Alleen nog iets groener. In het stadje is het stil en een beetje vergane glorie (dankzij Covid?); veel lege hotels en winkelpanden. Mijn routebeschrijving stuurt me een heuvel op met scherpe bochten; bovenop de heuvel bevindt zich mijn hotel. Ik word gastvrij ontvangen. De eigenaar baalt van mijn boeking via booking.com; daar houdt hij niet veel van over. Zijn Engels is niet goed genoeg om mij uit te leggen wat en hoe dat anders kan en mijn Italiaans is niet goed genoeg om te begrijpen wat hij nou bedoelt. Ik denk dat ik bij een eventuele volgende stop maar bel om te vragen of er plaats is. Nu dus de zekerheid via booking.com dat ik een slaapplaats heb. Het restaurant is gesloten; kok is naar huis zegt de eigenaar. Iets kouds misschien nog? Vraag ik. Ja, dat kan: parma ham met meloen. Lekker! Na de lunch ga ik naar mijn airconditioned kamer en lees daar wat, schrijf mijn verslag en uploadt de foto’s. Neem een verkoelende douche en doe een middagdutje. Om kwart voor 8 wordt het diner geserveerd. Wat ik wilde eten had ik ’s middags al doorgegeven: geen voorgerecht van soep of tagliatelle. Hoe lekker het me ook allemaal in de oren klinkt. Ik krijg saltimbocca, gebakken in roomboter denk ik. Met salie en courgette met parmezaanse kaas. Ik zit tenslotte vlakbij Parma. Van het saladebuffet schep ik een bakje vol. Hoe snel mis ik toch altijd mijn groenten op vakantie bij verblijf in hotels. Ik heb nog ruimte voor tiramisu en rond 9 uur ga ik terug naar mijn kamer waar ik weer vroeg ga slapen. Fijne vakantiedag gehad vandaag. Morgen naar Corsica!
Reactie plaatsen
Reacties